Na anderhalf jaar bouwen, en menig maal genoten te hebben van de sfeer, heb ik besloten afscheid te nemen van mijn H0 baan. Ik wilde een typische tijdperk IV modelbaan met de sfeer van de jaren tachtig. Want er schuilt ook romantiek in beton, spachtelputz, asbest daken en dieselverkeer.
Nu eens geen baan waar het altijd mooi weer is, en waar stoomlokjes hun idyllische laatste rondjes rijden door een heuvelachtig, Beiers landschap. Nee, bomen die al bijna kaal zijn, dor gras en een grijze ondertoon in de bodembedekking. Door consequent kleurgebruik heb ik wel er voor gezorgd dat er een eenheid is ontstaan. En al met al ziet het er niet eens zo onguur uit!
Het concept is een 'langs de wand'- baan, in een ruimte van 3,20m. bij 2m. Het railplan spreekt voor zich- het enige bijzondere is dat de coöperatie van beide zijden kan worden bereikt. Ik heb dit gedaan omdat ik nu eenmaal een zwak heb voor straatspoor...
Begonnen ben ik met 2 bakken van 15mm. dik multiplex. Daarin zit als afdekking een 2 cm. dikke laag styodur- zodat er vrij geruisloos gereden kan worden.
Het railmateriaal stamt van Roco line, met 15 graden wissels, aangedreven door de ondervloer-wisselaandrijvingen van hetzelfde merk. De fraaie ballast stamt van Anita Decor.
Door ruimtegebrek (wie heeft daar geen last van?) heb ik in één bocht R3 gebruikt op een niet zichtbaar gedeelte- verder is alles minstens R5. Uiteraard zijn de bochten voorzien van verkanting, zo is het toch wel aangenaam om een lok daar doorheen te zien rijden. Gereden wordt met de Multi-Maus, de wissels worden op eenvoudige wijze met de Roco-schakelaars aangestuurd. Zoals u misschien al door hebt ligt mijn hart niet erg bij electronica.. en aangezien ik het meest me bezig wilde houden met de scenery zijn zelfs de seinen nog steeds niet aangesloten....
De keuze van een simpel doorgangsstation lag ook voor de hand- ik wilde wel kunnen rondrijden- al lijkt dat tegenwoordig ''not done''. Het is industrieterrein of kopstation wat tegenwoordig de klok slaat.... maar Vierheim is gewoon een kleine plaats waar vier (!) maal daags een heuse treinkruising plaatsvind.
Hoe bescheiden het station ook is- de plaatselijke landbouwcoöperatie is van reusachtige grootte. Daar Vierheim gesitueerd is in vlak gebied, is er veel akkerbouw. Graan wordt opgeslagen in de toren, en vroeger in het seizoen gaan er heel wat tonnen kunstmest doorheen.
Een oude ijzerhandel die al enige tijd geen goederen meer over het spoor laat komen, heeft wel een mooie, overdekte bokkraan achtergelaten. deze wordt door lokale bedrijven gebruikt voor de droge overslag van zware goederen. Een flinke losweg moest er ook komen- de schuimplaten werden echt bruikbaar na enkele dunne lagen latex- zo zijn ze niet meer zo kwetsbaar.
Bewust was de keuze voor gelijkstroom, net als rijtuigen op schaal. Alle loks moesten voorzien zijn van geluid, en ook de V100'en -mijn favoriete loks- hebben nu een stem. Dat ESU een oceaanblauwe 215 uitbracht, is bij de buren natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Een knetterende Railbus draait ook mee in de dienstregeling- omgebouwd en geweathered ziet hij er echter uit dan de nog maagdelijke andere diesels.
Het goederenmaterieel kenmerkt zich door een royale asstand. Die knusse, korte voor-oorlogse wagentjes zijn bijna allemaal gesloopt. De ''Von haus Zu Haus'' kisten vind ik gewoon erg fraai, en een gasketelwagen geeft net dat beetje meer kleur. Voor zover ik weet hebben alle goederenwagens een bescheiden patina- die sporen zijn gewoon te fraai om niet aan te brengen.
Elk gebouw zijn zwaar gekitbashed- of geheel eigenbouw. Ik kwam tussen alle vakwerkhuizen en ander klassiek spul juist niet die typische jaren 80 stijl tegen. Het station heeft nog het meest zijn oude flair bewaard, maar een dikke putzlaag in een on-Duits vrolijk geel kon wel mijn goedkeuring wegdragen. De enorme landhandel is als ontwerp alleen maar functioneel- en daardoor wel fraai. Wat mij erg beviel is dat zo'n groot volume meteen alles in juiste proporties brengt. Je neigt toch naar te kleine gebouwen, waardoor de verhouding met het- in wezen- enorme treinmaterieel zoek raakt.
Ook aan de perrons is te zien dat de treinen langer werden: het nieuwere deel beschikt over andere betonnen zijkanten. De perrons zijn zo lang dat er minstens drie, en aan de achterzijde vier Silberlinge langs passen. Het emplacement en het station worden verlicht door een viertal enorme lichtmasten. dit was rijkelijk genoeg voor zo'n bescheiden omvang.
De baan is op een paar kleinigheden na niet afgekomen: de twee bakken van 1,60m. zijn volledig van landschap voorzien. De modules die de rechthoek omgaan is volledig voorzien van een ondergrond , maar verder nog kaal. Toch ontbreekt mij de inspiratie om hiermee verder te gaan..
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zoals zo velen switch ik weer van schaal: nu wil ik op deze plek een spoor 1 baan maken-een báán?? Oké, dat wordt dus een diorama waar je een klein stukje op kunt rijden. Maar ik zie het al helemaal voor me: geen station ofzo, maar een wagendraaischijf, een landhandel en een kolenboer. Tijdperk IV natuurlijk, en ook in de herfst. Wie verlost mij van mijn laatste creatie? Alles staat te koop: de baan en het materieel. het liefste alles in 1 koop!
